ကြ်န္ေတာ္၏သခ်ိၤဳင္းသည္ ဥပုဒ္မေစာင့္ေသာေၾကာင့္
ကမာၻေျမၾကီးသည္လဲ ဥပုဒ္ေစာင့္မည္မဟုတ္
ထိုသို ့ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္၏၀ိညာဥ္သည္ ေလးလံေသာေနရာမွ
လြတ္ေျမာက္ရန္လိုအပ္ေပအံုးမည္ ....... ။
အနာဂတ္သည္ အတိတ္ျဖစ္ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္
ဒီေန ့သည္လဲ မနက္ျဖန္ အေဟာင္းျဖစ္ေနျပန္သည္ ။
ထို ့ေၾကာင့္ မနက္ျဖန္သည္ ........
ကြ်န္ေတာ့္၏မနက္ျဖန္ အသစ္ျဖစ္ေနအံုးမည္ေလာ ။
အေရွ ့ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တိုင္း မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းကို ျမင္ရသည္ ။
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းသည္လဲက်ယ္ျပန္ ့၏ ။
ထို ့ေၾကာင့္ သစ္ေစ့ တခ်ိဳ ့တစ္၀က္ပ်ိဳးခဲ့ရန္ စိတ္ကူးရွိခဲ့ေသးသည္ ။
(သို ့ေသာ္) ေနလံုးၾကီးအိပ္တန္းတက္သြားခဲ့ေလျပီ ။
က်ြန္ေတာ့္၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္လဲ မညီညာခဲ့ေပ ။
တစ္ခါတစ္ခါ သစ္ပင္ၾကီး ျဖစ္ခ်င္ေသး၏ ။
ထိုအရိပ္ေၾကာင့္ အပင္ေလးရွင္သန္မႈခက္ခဲေနလိမ့္အံုးမည္ ။
ထိုအရိပ္ေၾကာင့္ အပင္ေလးရွင္သန္မႈခက္ခဲေနလိမ့္အံုးမည္ ။
ထို ့ေၾကာင့္ သစ္အိုပင္ေျခာက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့သည္ ။
မီးေတာက္တစ္ခုလိုခ်င္ခဲ့သည္ ။
ထို ့ေၾကာင့္ မီးေတာက္တစ္ခုရွာရန္ ခရီးထြက္ခဲ့သူျဖစ္၏ ။
မီးစာတစ္ခုအျဖစ္ထြန္းညိွ၍ ကြ်န္ဳပ္အားေခၚေဆာင္ေလာ ။
ညက ေခၚသြားတဲ့ညေတြမွာ ၾကယ္ေတြနဲ ့
စကားေျပာျဖစ္ၾကေသး၏ ။
ေျပေျပာဆိုဆို တခ်ိဳ ့တခ်ိဳ ့ အသိုက္ေျပာင္းသြားၾကသည္ ။
က်ြန္ေတာ္သည္လဲ အသိုက္ေျပာင္းရအံုးမည္ ။
မေျပာင္းခင္ ဆုတစ္ခုေတာင္းရန္လိုေပအံုးမည္ ။
ေနာက္တစ္ဖန္ ဒီလိုအလင္းမ်ား ထပ္ေပၚေပါက္ပါေစသား........။
တိမ္ျပာ
၀၈.၀၆.၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment
လာေရာက္ၾကည့္ရွဳသူအေပါင္း ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ.............