ပထမ သီအိုရီ
အမိရင္ခြင္မွ ခုန္ခ်
အစိတ္ အပိုင္း မ်ားစြာ
ဆက္စပ္ပါ၀င္၍
ခက္ခဲ နက္နဲေသာ
ကဗ်ာရြတ္သံ.........
............................။
ငါသည္ ကဗ်ာ ဆရာ
မဟုတ္ (သို ့ေသာ္)
ငါသည္ ကဗ်ာ ျဖစ္သည္......။
ထိုမွစ ငါသည္
ကေလာင္သြားကိုထမ္း
ထိုကေလာင္သြားအား
ေက်ာက္ၾကမ္းနဲ ့ေသြး
ဟိုင္းေ၀းလမ္းမေပၚ
ေျပးထြက္ခဲ့........။
ငါသည္ ဘုရင္
ငါသည္ အရွင္
ငါသည္ သခင္
ငါသည္ ကြ်န္ ျဖစ္၏..... ။
ငါ့ကိုယ္ငါ
အဟုတ္မွတ္
ငါ့ကိုယ္ငါ
ပိုင္သေယာင္ေယာင္နဲ ့
ငါ့အရိပ္ေနာက္ကိုငါ
ျပန္လိုက္လိုက္ေနရတာ........။
ျပန္လိုက္လိုက္ေနရတာ........။
ဒီလိုနဲ ့
သစၥာေလးပါးထဲမွာ
ႏွစ္မြန္းေနခဲ့ဘူးတယ္.....။
တစ္ကယ္ေတာ့
ေလာကၾကီးက ငါ့ကိုခိုင္းေနျခင္း
ငါက ေလာကၾကီးကို ျပန္ခိုင္းေနျခင္း
ငါ့စိတ္က ငါကို ခိုင္းေစျခင္း
ငါ့စိတ္ကိုယ္ ငါက ျပန္ခိုင္းေစျခင္း
ထို ့ေၾကာင့္....ထို ့ေၾကာင့္
ေပးဆပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္......။
မေပးဆပ္၍ မရေပ
ကိုယ္တုံးလံုးၾကီး
လမ္းေပၚေလွ်ာက္ေနလို ့ကလဲမျဖစ္
အရူးေထာင္ေရာက္မည္က
ေသျခာသည္ ...........။
မ်ားစြာ...မ်ားစြာ...မ်ားစြာ
မ်ားစြာမ်ားကို
ရိုက္လင္းတန္း
(သို ့မဟုတ္)
ျပန္လင္းတန္းျဖင့္ေန ့စဥ္
ေပးဆပ္ေနရသည္.....။
အတိတ္နဲ ့အနာဂတ္
အိမ္မက္ရဲ ့ရာဇ၀င္တိုင္းမွာ
အေမွာင္နက္နက္ထဲ
ေလ်ွာက္ခဲ့ဖူးသလို
အလင္းလက္လက္ထဲ
ခုန္ဆင္းဖို ့လိုေနေသးသည္.......။
တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့
ပင္လယ္ျပင္က က်ယ္ျပန္ ့၏
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းတြင္ဆံုးသည္ဟု
ေတြ ့ရေသာ္လည္း
ေတြ ့ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ။
(သို ့ေသာ္)
လည္ပတ္ေနအံုးမည္........။
ေတာင္ပတ္လမ္းမွာ
မာယာေတြနဲ ့ မႈံရီအုံခ်ေနတဲ့လမ္းမွာ
ေနေရာင္ က်ဲက်ဲထိုး အားလံုးကို လႊတ္ခ်
အခိုးအေငြ ့ျဖစ္ပ်ံသန္း သြားခ်င္ခဲ့သည္....။
အရွင္ခင္းသည့္လမ္း
ငါ၏အရိုးနဲ ့ခင္းက်င္း
ေျမာက္ျပန္ေလနဲ ့
အရွင္ေခၚရာေနာက္ သို ့......။
ဆုမေတာင္းပဲျပည့္ေနတဲ့.....ကမာၻၾကီး
သက္ေတာ္ရွည္ေနအံုးမည္.....။
ဆုေတာင္းတိုင္း
ငါ့၏သက္ေတာ္ရွည္ေနအံုးမည္ေလာ......။
အို.....လူသားအေပါင္း
သတၱ၀ါအေပါင္း
ေအးခ်မ္းပါေစ.....
ျငိမ္းခ်မ္းပါေစသား.....။
တိမ္ျပာ
၂၅.၆.၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment
လာေရာက္ၾကည့္ရွဳသူအေပါင္း ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ.............