မနက္ျဖန္ေတြကို တကယ္လို ့သာ

မနက္ျဖန္

မနက္ျဖန္ဆိုတာ

က်ြန္ေတာ့ရဲ ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အျဖစ္

သက္မွတ္ ထားတယ္.......။

စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ

အမႈန္ေလး ႏွစ္မႈန္ ဆံုမိျခင္း

ေလေျပရဲ ့သယ္ေဆာင္မႈလား

မုန္တိုင္းရဲ ့သယ္ေဆာင္မႈလား

ေရေရရာရာ မသိလိုက္ဘူး........။

......ဆံုမွတ္က.....

ေတာင္ပင္လယ္ကေနတက္လာတဲ့

ေၾကးနီေရာင္တိမ္တိုက္......

စၾကာ၀ဠာ အလယ္မွာ ၀ဲေနတဲ့

ညိဳ ျပာေရာင္ တိမ္တိုက္.....

ဇာတ္ဆရာရဲ ့သယ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ေပါင္းဆံုျပီး

ေပါက္ကြဲမႈတစ္ခုမွထြက္လာတဲ့ အသံက

“၀ုန္း”

“၀ုန္း” “၀ုန္း”

ျပီး

ေဒါင္လိုက္ျပတ္က်လာတဲ့ “အလင္းတန္း” တစ္ခု

အဲ့ဒါကို က်ြန္ေတာ္ သတ္မွတ္လိုက္တယ္

”“အခ်စ္”“

.....သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္.....

ရနံ ့တခ်ိဳ ့နဲ ့အတူ

ညေနခင္းေလးရဲ ့ဆည္းဆာမွာ

ခပ္မွိန္မိွန္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့

လြင္ျပင္ထဲမွာ ေရးမွတ္လိုက္တဲ့ အကၡရာက

“““““မနက္ျဖန္””””

အဲဒီ အကၡရာေတြကပဲ

စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တာ

ခ်ိဳျမိန္ခဲ့ ၊ ခါးသက္ခဲ့

ရွင္သန္ခဲ့ ၊ ေသဆံုးခဲ့

ဘယ္ဘက္ရင္အုံကို ငုံ ့ၾကည့္လိုက္တိုင္း

ထြင္းထားတဲ့ အကၡရာေတြကို “ျခ” စားေနခဲ့တယ္

ေတာင္ပို ့သာျဖစ္လာခဲ့

အဲဒီထဲမွာ အကၡရာက

“အထင္သား”

ေန နဲ ့လ ကသာ စိန္ေျပးတမ္း ကစားေနခဲ့

က်ြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ

လက္ေပၚနဖူးတင္လိုက္ နဖူးေပၚလက္တင္လိုက္

လူ ကသာအိပ္ေနတယ္ စိတ္ကသူ ့ဆီမွာ

က်ြန္ေတာ္ မယံုလို ့မနက္ျဖန္ၾကရင္

က်ြန္ေတာ္ ေရးထားတဲ့

မနက္ျဖန္ရွိေသးလားလို ့သြားၾကည့္အံုးမယ္

မနက္ျဖန္ ဆိုတာကေတာ့ရွိေနမွာပဲ

ဒါေပမဲ့ က်ြန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ဆိုတာကို

ေမ်ွာ္တတ္ေနျပီ........။

တကယ္လို ့သာ

လမ္းခြဲရေတာ႕မယ္
ဇာတ္သိမ္းကိုၾကိဳသိေနေပမဲ႔
မနက္ျဖန္ေတြကို
ေမွ်ာ္လင္႔လို႕ရသေလာက္ထက္
ပိုျပီးေမွ်ာ္လင္႕ေနခ်င္ေသးတယ္....။
ရင္ခြင္ထဲက
ျပိဳက်ေနဆဲအေမွာင္ထုေတြ
မနက္ျဖန္ဆိုတာ ငါတို႕နဲ႕မဆိုင္မွေတာ႕
ဒီေန႕ဆိုတာလဲ
ငါမလိုခ်င္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္ .....
ဟိုးအရင္က
မနက္ေစာေစာအခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းတယ္...
ေမွာင္ရီပ်ဳိးေတာ႕မဲ႕ ညေနခင္းေတြကိုလြမ္းတယ္..
လေရာင္ေတာက္ေနတဲ႕ ညခင္းေတြကိုလည္းလြမ္းတယ္...
တ ကယ္ လို႕ သာ . . .
အခ်ိန္ေတြကိုေနာက္ျပန္လွည္႕လို႕ရရင္. . .
မနက္ျဖန္ဆိုတာေတြကို
စိတ္တုိင္းက်ဖန္တီးခြင္႔ရခဲ႔ရင္. . . . . . . . ။

တိမ္ျပာ& ႏြယ္ရွင္

၁၇.၁၁.၀၉