ေရာက္လာသူအေပါင္း မဂၤလာအေပါင္းနဲ ့ျပည့္စံုပါေစ........

Monday, July 18, 2011

ေဘးတိုက္ကန္ ့လန္ ့တြားသြားေနေသာဂဏန္းတစ္ေကာင္၏မိုင္တိုင္

မိုင္တိုင္


(က)
ဒီလိုေန ့မွာ
ဟစ္ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေတြက
ကမာၻတစ္ခုလံုး တုန္လႈပ္သြားခဲ့
ျမစ္ရိုးတစ္ေလ်ွာက္ ပြက္ပြက္ညံလို ့
ေျမာက္ျမိဳ ့ရိုးၾကား တည္တဲ့မွတ္ေက်ာက္
ေနာင္လာဘယ္ခါ တည္ေစေသာ၀္ ။
(ခ)
ျပကၡဒိန္ေတြ
တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ အေငြ ့ျပန္ခဲ့
တိုက္စားသြားတဲ့ ဖိနပ္ေတြမွာ သည္းၾကိဳးမပါ
ေပါေလာေမ်ာတဲ့ ရွင္သန္ျခင္းက
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ဘယ္ေသာင္ျမင္လို ့ ဘယ္စခန္းကပ္ ။
(ဂ)
ပညတ္ခ်က္ေတြ ကစဥ့္ကလ်ား
ေတာင္တစ္စင္နဲ ့ ေျမာက္တစ္စင္ကြဲ
ေရွ ့ကေရာင္နီ ကြယ္လုနည္းနည္း
အထားအသို မက်တဲ့၀ါက် ။
(ဃ)
အိပ္မက္ေတြနဲ ့ျပီးခဲ့ေလလား
ငါ့ကိုယ္ငါေမး ဟင္းလင္ျပင္ထဲ
တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ ့ေတာက္ေလာင္ကြ်မ္းလို ့
ေသာကေတြနဲ ့ပင္လယ္ေ၀ခဲ့ ။
(င)
စိမ့္စမ္းေရ ေခ်ာ့ေတးသီတဲ့
ေခ်ာင္းငယ္ ျမစ္ေရ ပင္လယ္ေ၀
ေက်းငွက္ေတာင္စံု ပ်ံသန္းခဲ့ေပါ့
ျမိဳ ့၊ရြာသစ္ဆီ...။
(စ)
တစ္စတစ္စ အသိုက္ပ်က္ည
ငါနဲ ့ငါ တထပ္တည္း က်သေယာင္ေယာင္
ငါ့စိတ္နဲ ့ငါ ကြာရွင္းျပတ္စဲ
ညနက္နက္ထဲ ငါေလ်ွာက္ေနဆဲလား....။



တိမ္ျပာ
၁၉.၀၇.၁၁

Monday, April 11, 2011

တစ္ျခမ္းပဲ့ "လ" နဲ ့ေဒလီယာ


အိုး...ေဒလီယာ
လက္ခုပ္ဆိုတာ တဖက္တည္း တီးလို ့
မျမည္ဘူး မဟုတ္လား
စည္း ၀ါး မပါတဲ့ ေတးသြားေတြက
အနာဂတ္ေတြကို ေျခာက္လွန္ ့ေနသလို
အိပ္မက္ေတြနဲ ့ပဲျပီးဆံုးေနခဲ့တယ္ေလ ။

အိပ္မက္ဆိုတာ
အိတ္ကပ္ထဲထည့္ထားလို ့ေကာင္းတဲ့အရာမွ မဟုတ္တာ
အနာဂတ္ကို လက္ေတြျပဖို ့
ေဟာ့ဒီေျခေထာက္မွာ တြယ္ကပ္ေနတဲ့
အျမစ္ေတြကို ေျမလွန္ေပးစမ္းပါလား ေဒလီယာ ။

ဟို ့.....ေရွ့မွာ
အျပာေရာင္ေန ့ရက္ေတြ သိပ္လွေနတယ္
အဲ့ဒီလိုပဲ မင္းအျပံဳးပန္းေတြကလဲ
သိပ္လွေနတယ္ ေဒလီယာ
မင္းရဲ့ အျပံဳးပန္းပြင့္ဖို ့ဆိုရင္ ေသာကမပါပဲ
ေဟာ့ဒီ ငါ့ႏွလံုးသားနဲ ့ ေရလုပ္ေလာင္းရဲတယ္
အဲ့ဒီအတြက္ မင္းရဲရဲၾကီးပြင့္လိုက္စမ္းပါ ပြင့္ျပစ္လိုက္စမ္းပါ ။

အသက္၀င္လာတဲ့မီးေတာင္ေဟာင္းရဲ့
ရွဴရွိုက္ေနတဲ့အသံက ေန ၀င္ ၊ လ ထြက္
ျမည္ဟည္းလာခဲ့တာ ဘယ္သူ ့ေၾကာင့္လဲဆိုတာ
မင္းသိေကာင္းပါရဲ့ ။

တစ္ကယ္ေတာ့ တို ့ေတြ ထင္ထားသေလာက္
ဘ၀ဟာ မရွည္လ်ားဘူး ေဒလီယာ
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းဟာ က်ယ္ျပန္ ့မလိုလိုနဲ ့
တစ္ကယ္ေတာ့ မ်က္စိေလးတစ္ဆံုးပါပဲ ။

ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ေတာင္တန္းေတြေပၚက
ျမဴခိုးေတြကို ေနေရာင္က်ဲက်ဲ ျဖန္ ့ၾကဲခ်လိုက္သလို
ခဏေလးပါပဲ ခဏတာေလးပါပဲ
ျဖစ္လြယ္ ပ်က္လြယ္ေနခဲ့တယ္ေလ
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရတာ
ခြန္အားမဲ့လြန္းပါတယ္ ေဒလီယာ ။

စကၠန္ ့တံေလး ေျပးေနတာ
ငါတို ့ေတြ မလိုက္ႏိုင္ၾကဘူး မဟုတ္လား
ေျခရာေတြကို ေနာက္ျပန္္ျပန္နင္းေနရင္
ဟန္ခ်က္ မညီဘူးေလ ေဒလီယာ ။

ၾကည့္စမ္းပါဦး
ဟို ့......ေတာင္တန္းေပၚက
ထင္းရွဴးပင္ေတြ တစ္ပင္နဲ ့တစ္ပင္
ရွက္ကိုးရွက္ကန္္း ယိမ္းႏြဲ ့လို ့
ေလညင္းေလးေတြနဲ ့ေပ်ာ္ျမဴးေနတာ
အားက်လိုက္တာ ေဒလီယာ ။

လ်ွံက်လာတဲ့ စကားလံုးေတြကို
ပင့္ကူအိမ္ထဲက ခ်ည္ေႏွာင္မႈက
ေလထဲမွာပဲ
လႊင့္စဥ္သြားမလားလို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အားငယ္ေနမိတာကလြဲလို ့
အင္အားၾကီးမားေနခဲ့တယ္ ေဒလီယာ ။

ေျခာက္ျခားေနတဲ့ အနာဂတ္က
ငါ့ကို ျပန္ျပန္ျပီးေျခာက္လွန္ ့ေနတယ္ ။

အရိပ္ေတြတိုင္းမွာ မင္းလို ့ထင္ေနခဲ့တာ
တစ္ကယ္ေတာ့ မင္းရဲ့ပံုရိပ္ေတြက
ငါ့ကိုလႊမ္းမိုးေနခဲ့လို ့ပဲေလ ။

အျပံဳးတစ္၀က္နဲ ့
မရဲတစ္ရဲ ပြင့္ျပီး အသက္ရွဴက်က္စားရတာ
ေခတ္ေနာက္က်ေနသလို
ငါ့ဘ၀ မက်ယ္၀န္းေသးဘူး ေဒလီယာ ။

ဒါေပမဲ့
တိုင္းတာလို ့မရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြက
က်ယ္ျပန္ ့ေနခဲ့တယ္
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ
မင္းေျဖေပးပါ
ေျဖေပးပါ ေဒလီယာ ။







တိမ္ျပာ
၁၁.၀၄.၁၁














Friday, April 8, 2011

ၾကယ္တစ္ပြင့္ရဲ ့စာမ်က္ႏွာ







အျပိဳင္းအရိုင္းထေနတဲ့ သစ္အိုပင္ရဲ့
ရာသီထဲကို
ႏွင္းပြင့္ေတြ ပန္လာေတာ့...
ကႏာၱရ လြင္ျပင္မွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ၾကယ္တစ္စင္း ပြင့္တယ္ ။

မဟူရာညနက္ေတြထဲမွာ
ငွက္ဆိုးေတြရဲ့ ညည္းတြားသံနဲ ့အတူ
တြားသြားေနရတဲ့
ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ရင္ထဲကို
ေငြမွံဳေတြ တိတ္တဆိတ္
ျဖန္ ့ၾကဲခ်လိုက္ေတာ့
မနက္ျဖန္ရဲ့ ေရာင္နီကို
ခိုးခိုးၾကည့္ေန ့ခဲ့မိတယ္ ။

အသည္းအသန္ ငါလိုက္ရွာေနတဲ့
သစၥာတရားနဲ ့ခ်စ္ျခင္းေတြက
မင္းဆီမွာရွိေနမယ္ဆိုတာကို
မနက္ျဖန္ရဲ့ ျပကၡဒိန္တိုင္းမွာ
ငါေရးထိုးထားလိုက္ခ်င္ရဲ့ ။

ဆုေတာင္းတိုင္းျပည့္မယ္ဆိုရင္
ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ
တခမ္းတနား ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့
ၾကယ္တစ္ပြင့္ရဲ့ အလင္းတန္းလိုမ်ိဳး
ေရဆံုး ေျမဆံုး
ဟို ့..... အဆံုးထိ

ေလ်ွာက္လွမ္းေနလိုက္မယ္ ။

ငါ့မွာဘယ္သူမွ မသိမ္းပိုက္ရေသးတဲ့
ႏွလံုးသားတစ္ခုရွိတယ္
အဲ့ဒါကို မင္းသိမ္းပိုက္ေပးပါလို ့
ခခယယေျပာခ်င္တယ္ ။

"ကံ"က ငါ့ကိုမယံုသလို
ငါကလဲ "ကံ" ကိုမယံုၾကည္ျပန္ဘူး
ငါ့ကိုေတာ့ မင္းယံုၾကည္မႈ
ရွိေနေစခ်င္တယ္ ။

ငါ့ရဲ့ သစၥာတရားနဲ ့အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခဲ့တာေလ
ရိုးရိုးေလးပဲေျပာမယ္
ဟို ့...ကမာၻဦးစကလိုပဲ ခ်စ္တယ္
ခ်စ္ေနတယ္ ။


ေယာင္ေယာင္ မွားမွားနဲ ့
ငါ့ အေသြးအသားထဲမွာ ရွိေနမယ္ဆိုရင္
အဲ့ဒီေသြးကို မင္းကိုယ္တိုင္ေဖာက္ထုတ္လိုက္
ေရာ့..........ဒီမွာ ငါ့ရဲ့
သစၥာတရား ။

မင္းအတြက္
ငါ့ႏွလံုးသားရဲ့ အေငြ့ျပန္မႈေတြက
ဘယ္ေတာ့မွမေျခာက္ခန္းဘူးဆိုတာပဲ ။

ေသြးပ်က္ေနတဲ့ ငါ့ရဲ့စာမ်က္ႏွာရဲ့
ေသြးလြတ္ေၾကာနဲ ့ေသြးျပန္ေၾကာေတြက
မင္းေၾကာင့္ရပ္တည္လာခဲ့တာ
ငါ့ကိုရူးတယ္လို ့ေျပာခ်င္ေျပာစမ္းပါေစ
ငါအဆံုးကုန္ထိ ရူးစမ္းပါရေစ ။

အရာရာတိုင္းဟာ မလွပႏိုင္သလို
ငါ့ဘ၀ဟာလဲ
ေျပာင္းျပန္ေတးသြားေတြ ရွိေနလိမ့္ဦးမယ္
ပညတ္ခ်က္ေတြရဲ့ ေလာကထဲမွာ
မင္းတစ္ေယာက္ကလြဲလို ့ ဘာကိုမွ
ငါ မမက္ေမာဘူး ။

မင္းရဲ့ေမြးရာပါ အလွက သိပ္လွတယ္
မင္းရဲ့စိတ္ေလး သိပ္လွတယ္
လွတယ္...လွတယ္...လွတယ္
အရာအားလံုးဟာ လွပေနတယ္
ငါ့ရဲ့ မသိစိတ္ကိုပါ
မင္းဖမ္းစားႏိုင္ေအာင္ လွတယ္ ။

မင္းရဲ့ စာမ်က္ႏွာနဲ ့ငါ့ရဲ့ စာမ်က္ႏွာကို
လက္ထပ္ေပးခ်င္ခဲ့တာ
မဆုပ္မျပဲေအာင္ အဖံုးခ်ဳပ္
အဲ့ဒီထဲမွာတို ့ႏွစ္ေယာက္ရဲ့
ခ်စ္သ၀ဏ္လႊာကို
ကမၺည္းထိုးထားလိုက္ခ်င္ရဲ့ ။

ေဟာ့ဒီကမာၻၾကီးဟာ
ခ်စ္ျခင္းတရားေတြနဲ ့တည္ေဆာက္ေနခဲ့တာေလ
ငါ့ဘ၀ရဲ့ျဖတ္တည္မႈဟာလဲ
မင္းရဲ့ သိမ္ေမြ ့ႏူးညံ့ျခင္းေတြနဲ ့ပဲ
ရိုးေျမက်ေနလိုက္ခ်င္တယ္ ။






တိမ္ျပာ
၀၇.၀၄.၁၁

Wednesday, March 30, 2011

"ဘ ၀" နဲ ့ "ေျမ ဇာ"

" ဘ ၀ "






ဘ ၀----------ရွင္ သန္ ျခင္း
ဘ ၀----------ရွံဳး နိမ့္ ျခင္း
ဘ ၀----------ေအာင္ ျမင္ ျခင္း
ဘ ၀----------ေသ ဆံုး ျခင္း

ေမ တၱာ တန္ ခိုး ရွင္ ..... ငါ့ ကို ေမြး ဖြား
သု ည ေျခ လွမ္း ..... တစ္ လွမ္း ႏွစ္ လွမ္း
ထို ရွင္ သန္ ျခင္း ..... ပ်ိဳး ၾကဲ ေပါင္း သင္
ျပည့္ လ်ွက္ အား အင္ ..... ဆင္ ျခင္ စဥ္း စား
မ က် ရိုး ေျမ ..... ရိုး ရိုး တန္း တန္း
ရို ေသ ကိုင္း ညြတ္ ..... တန္ ခိုး ရွင္ ႏွင့္
အ ခမ္း နား ဆံုး ..... ရွင္ သန္ ျခင္း ျဖင့္
အ ဖြင့္ အ ပိတ္ ..... ရိုး ေျမ က် ေစ ။

ပ်ံ သန္း ေန တဲ့ ငွက္ တစ္ ေကာင္
အား အင္ နဲ ့ ပ်ံ သန္း မႈ
ေလ ဟုန္ နဲ ့ ပ်ံ သန္း မႈ
ျဖစ္ ေပၚ လာ မဲ့ တဲ့ ရာ သီ ဥ တု
ျဖစ္ တည္ ေန တဲ့ ရာ သီ ဥ တု
ျဖစ္ ခဲ့ ျပီး တဲ့ ရာ သီ ဥ တု
ပူ ခ်င္ ပူ ေအး ခ်င္ ေအး
မုန္ တိုင္း ျဖစ္ ျဖစ္ ေလ ေျပ ျဖစ္ ျဖစ္
လို ေန တဲ့ ေအာက္ ဆီ ဂ်င္
ႏွစ္ ခု လံုး မွာ ရွိ ေန တယ္
ၾကမ္း တမ္း သည္ ျဖစ္ ေစ
ႏု ညံ့ သည္ ျဖစ္ ေစ
ငါ ေရွ့ ဆက္ ရ ဦး မည္ ။

ရပ္ တည္ ေန တဲ့ ေျခ လွမ္း
ရပ္ တည္ ခဲ့ တဲ့ ေျခ လွမ္း
ရပ္ တည္ ရ မဲ့ ေျခ လွမ္း
အ ခ်ိဳး အ စား ေတြ ညီ မ လို လို နဲ ့
ေလ ထဲ မွာ ဓါး ေတြ ကို
ဟို လို လို ဒီ လို လို နဲ ့ေ၀ွ ့ ရမ္း ေန ခဲ့
တစ္ ခါ တစ္ ေလ ေတာ့ လဲ
စ ကား လံုး ေဖာင္း ပြ မႈ မ ဟုတ္ တဲ့
ၾကီး မား တဲ့ စ ကား လံုး ၾကီး နဲ ့
ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို အ ထာ က် ေန ျပန္ ေရာ ။

ဒီ လို နဲ ့
ေလ်ွာက္ လာ လိုက္ တာ
ဘ ၀ ဟာ တိုက္ ပြဲ ဆို ရင္
ဒီ တိုက္ ပြဲ ရဲ့ ေအာင္ ျမင္ မႈ
ဒီ တိုက္ ပြဲ ရဲ့ ရွံဳး နိမ့္ မႈ ေတြ က
ကိုယ့္ ကိုယ္ ကို သိ သ လို လို နဲ ့
မ ျမဲ ေသာ တ ရား တို ့ ျမဲ ေလ ေတာ့
ရွံဳး နိမ့္ သြား တာ ခ်ည္း ပဲ ။

ေထာင္ ထဲ ၀င္ သြား သည္ ျဖစ္ ေစ
ေထာင္ ထဲ က ထြက္ လာ သည္ ျဖစ္ ေစ
လာ လာ သ မ်ွ
မည္ သို ့ မည္ ကာ ျဖစ္ ေစ
ေလာ က ဓံ အ နိမ့္ အ ျမင့္ တို ့ နဲ ့ ရင္ ဆိုင္
ေလ်ွာက္ လွမ္း ရ ဦး မည္ ။

ေရာက္ လာ တဲ့ ဘ ၀
မ ေလ်ွာက္ လွမ္း လို ့ မ ရ
မ ေလ်ွာက္ ႏိုင္ တဲ့ ဘ ၀
အ ေရာက္ ႏိုင္ တဲ့ ဘ၀
ဘ ၀ ဟာ ေလ်ွာက္ လွမ္း ျခင္း
သင္ ယူ စ ရာ မ ကုန္ တဲ့ ေက်ာင္း ေတာ္
ေတြး ေလ ေလ ေ၀း ေလ ေလ ေဆြး မ ေန ။


တိမ္ျပာ




" ေျမ ဇာ "

က် ရာ အ ရပ္
ေမွး တြယ္ ကပ္ လဲ
ခပ္ မြဲ မြဲ နဲ ့
ခပ္ ယဲ့ ယဲ့ ရွင္
ႏြဲ ့ ခ်ိန္ ပင္ မ ရ ျငား
အားးးးးးးး
မ လႈပ္ ၾက ပါ နဲ ့ လား.....၊
ပါး ပါး ပဲ ပုတ္ ပုတ္
တုတ္ တုတ္ ပဲ ၿဖတ္ ၿဖတ္
ခတ္, ျပ လိုက္ တိုင္း
ငတ္ ရ ရွာ တာ အ ႏႈိင္း မဲ့ ပါ၊
ငါး ၿဖာ ရန္ သူ
"ကပ္" က ထူ ေသး
"ေလး သြယ္ ဓါတ္" ပ်က္
နင္း, တက္ ၿခင္း၊
တက္ နင္း ၿခင္း "ခံ" အ တြက္
ပု ခက္, လဲ မ လႊဲ ႏိုင္
အ သက္ တည္း တည္း ကိုင္ ထုပ္
ျမဳပ္ ျပီး ရင္း ျမဳပ္ ခ်က္
နက္ ၿပီး ရင္း နက္ သြား
အားးးးးးးး
မ လႈပ္ ၾက ပါ နဲ ့ လား ဗ်ာ / ရွင္ ... တို ့။


ေမာင္လူပိန္း

တိမ္ျပာ & ေမာင္လူပိန္း

၂၈.၀၃.၁၁

Sunday, March 27, 2011

ညီမေလးအတြက္ေမြးေန ့လက္ေဆာင္



H

A
P
P
Y
B I R T H D A Y
C
H
A
N
NGE
L
A
Y


ညီမေလး Chan Nge Lay အတြက္ေမြးေန ့လက္ေဆာင္
၂၈ ရက္ေန ့တြင္က်ေရာက္သည့္ ေမြးေန ့မွစ၍
အသက္ ၁၂၀ တိုင္ေအာင္ရွည္ေစေသာ၀္
အပူအပင္ကင္းေ၀းျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ မိသားစုေလးနဲ ့အတူ ေလ်ွာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစ

၁ ႏွစ္.....
၂ ႏွစ္.....
၃ ႏွစ္.....
ႏွစ္.....
ႏွစ္......
ႏွစ္ေတြထဲမွာ

ေရေရရာရာ / မေရမရာ
ေရာေထြးမႈေတြနဲ ့ေလာကဓံၾကီးထဲမွာ
ရွိေနလိမ့္ဦးမယ္.....။
ေရရာသည္ျဖစ္ေစ မေရရာသည္ျဖစ္ေစ
ေလ်ွာက္လွမ္းေနရလိမ့္ဦးမည္.......။
မိုင္တိုင္ေတြ အထပ္ထပ္ျဖတ္သန္း
ေလာကဓံၾကီးကို အန္တုဖို ့မလိုဘူး
တစ္လွမ္းနဲ ့တစ္လွမ္းညီေအာင္ေလ်ွာက္
ေႏြေႏြ မိုးမိုး ေဆာင္းေဆာင္း
မင္းခံႏိုင္ဖို ့ပဲလိုမယ္....။
ေလာကဓံထဲမွာ
" ဓါး " ပါခ်င္ပါမယ္
" ျမား" ပါခ်င္ပါမယ္

မင္းေရွာင္တတ္ဖို ့လိုမယ္ ။
ေလာကဓံထဲမွာ
" တရား " ပါခ်င္ပါမယ္
" အား " ပါခ်င္ပါမယ္

မင္းေဆာင္တတ္ဖို ့လိုမယ္ ။
မီးအိမ္ဟာ
မင္းျဖစ္ေနသလို
မီးစာဟာလဲ
မင္းပဲျဖစ္ေနျပန္တယ္
ဒါေပမဲ့
မီးဆီကိုေတာ့
မင္းလိုအပ္ေနလိမ့္ဦးမယ္.....။

အရာအားလံုး
ေရွ့သြား
ေနာက္လိုက္
ညီပါေစ။


တိမ္ျပာ
၂၈.၀၃.၁၁

Sunday, March 20, 2011

“““ေႏြ”””




ေႏြ

ေၾသာ္.....ေႏြတဲ့လား

သစ္ရြက္ေတြေျခြမွ

ေႏြ ပီသမတဲ့လား

ဥၾသငွက္ရင္ကြဲ သံစဥ္ဆိုမွ

ခ်ိဳျမျမ လြမ္းရမတဲ့လား

ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္

သစ္လြင္ေနတယ္

ေဟာ့....ၾကည့္စမ္း

ရိုးတံၾကဲၾကဲ ကိုင္းၾကားကေန

ခ်ြန္ျမျမ ရြက္ႏုေတြ ေ၀လို ့...ေ၀လို ့

ေႏြကို အံတုေနတာ

ဥၾသငွက္ ေတးသီလို ့

ကံေကာ္တို ့ေတာင္ ႏိူးထၾကျပီ

မၾကာမွီ....

အေနာက္ေလ မိုးစက္ပြင့္ အက်ဲဲမွာ

ပန္းပိေတာက္ေတြ တစ္ေ၀ေ၀နဲ ့.....ပြင့္ေတာ့မယ္

ငါ့အလြမ္းေတြ ေ၀လို ့....ေၾကြလို ့

တစ္ေႏြျပီး တစ္ေႏြ

ငါ့ကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနခဲ့

ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြက

ထူလို ့ ပူလို ့

ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့

ေႏြ.....ေႏြ.....ေႏြ

ဒီေန ့ေႏြနဲ ့ မနက္ျဖန္ေႏြက

ငါ့ႏွလံုးသား မီးေတာင္ကိုပိုလႈပ္ခတ္ေစခဲ့

ျဖန္းပက္ ေနတဲ့ ေရေတြက

ငါ့ကိုယ္ေပၚ အလြမ္းမိုးေတြရြာခ်သလို

လႊမ္းမိုးလို ့

လြမ္း.....လြမ္း...လြမ္း

ငါ့

လြမ္း

ေမား

လို ့





တိမ္ျပာ &ေနာင္းမိုးခန္ ့

Saturday, March 19, 2011

အရိပ္ ေငြ႕






ေျမာက္ျပန္ ေလေတြ

ဆူေဝတဲ႕ ေန႔က

ထာဝရ ေသာ႕ခတ္ထားတဲ႕

ရင္ခြင္ တံခါး ကို ဆြဲဖြင္႕ မိလိုက္တယ္

ႏွလံဳးသား တခုလံုး ဟာလာဟင္းလင္း

ရင္ခုန္ ႏႈန္းေတြက ခုန္ေတာ႕မလိုလို

ရင္ခုန္သံ ေတြဘဲ ရပ္တန္႕ေတာ႕မလိုလို

ဘယ္ဆီမ်ားလည္း

မေျပာမဆို

တေျမ႕ေျမ႕ ေဆြးရိပ္ တိမ္ေတြ

ခုခ်ိန္သာဆို

ေတေလတေယာက္

ဘယ္ဆီမွာ ေျဖရာေဖ်ာက္ မသိေပမယ့္

ေျမဝပ္ငွက္ ကေလး ကေတာ့

ငါ႕ႏွလံုးသား မ်က္ခင္းျပင္ ထဲမွာ

ဘဝေဟာင္းရဲ႕

ေရျပင္ေအာက္ အေမွာင္ထုမွာ

အခ်စ္ၾကိဳး မျဖတ္ရေသးတဲ႕ ႏြယ္ရွင္ေတြ

လန္႕ႏိုးရစ္ပတ္ေနၾက

ငါ႔နားစည္ထဲမွာ

နင္႕ရဲ႕ေခၚသံ သဲ႕သဲ႕ ၾကားရတယ္

အစုတ္ပလုပ္ မေလးေရ.....တဲ႕

ငါေယာင္ျပီ ထထူမိတယ္

ေကာင္စုတ္ တဲ႕ သတိတရေပါ႔

အဲ႕လိုနဲ႕

ေလထဲ မင္းနာမည္

ငါေရးခဲ႕တယ္

(.....)




လတ္
(၂၄-၁၂-၀၉ )

Thursday, March 3, 2011

မ်က္ လွည့္










ဒီ ပြဲ မွာ ကြ်န္ ေတာ္ က

မ်က္ လွည္ ဆ ရာ

မ ဟုတ္ သ လို

ပြဲ ၾကည့္ ပ ရိတ္ သတ္ လဲ

မ ဟုတ္ ျပန္ ဘူး

သို ့ေပ မဲ့

အ နီ ေရာင္ ကန္ ့လန္ ့ကာ ကို

စ ဖြင့္ လိုက္ က တည္း က

ကြ်န္ ေတာ့္ ရင္ ဘတ္ ကို ခင္ ထား ခဲ့ တယ္

ေရာင္ စံု မီး ရဲ့ ေအာက္ မွာ

ခမ္း နား ထည္ ၀ါ တဲ့

အ နက္ ေရာင္ ၀တ္ ရံု လႊာ

၀တ္ ဆင္ ထား တဲ့ သူ မ က

ကြ်န္ ေတာ့္ ရင္ ဘတ္ တစ္ စံု နဲ ့

သူ မ ရင္ ဘတ္ တစ္ စံု ေပါင္း ျပ ဖို ့

သူ မ ရဲ့ ေမွာ္ အ တတ္ ပ ညာ နဲ ့ ျပဳ လုပ္ လိုက္ တယ္

ထို ့ ေနာက္

စူး ရွ တဲ့ အ ၾကည့္ တစ္ စံု ရဲ့ ေအာက္ မွာ

ကြ်န္ ေတာ္ ေျပာက္ ဆံုး သြား ခဲ့ ျပီး

သူ မ တစ္ ေယာက္ တည္း ျဖစ္ လာ ခဲ့ တယ္

ဇာတ္ ၀င္ ခန္း ရဲ့

လွည့္ ကြက္ အ ျပီး မွာ

လက္ ခုပ္ အ သံ နဲ ့အ တူ

သူ မ ကြ်န္ ေတာ့္ ရင္ ဘတ္ တစ္ ျခမ္း ကို

ျပန္ ခြဲ ေပး ခဲ့ တယ္

တုန္ ယင္ ေန ေသာ အ သံ နဲ ့

ေလး လံ ေန တဲ့ စ ကား လံုး ေတြ ကို ကြ်န္ ေတာ္

ေကာင္း ကင္ ေပၚ ပစ္ တင္ လိုက္ ေတာ့

ျပန္

က်



လာ

ေတာ့

ဘူး............။

ကြ်န္ ေတာ့္ မ်က္ လံုး ကို

သူ ့..................လွည့္

လက္...................................လိုက္


နဲ ့.......................................................တယ္







တိမ္ျပာ
၀၃.၀၃.၁၁

Sunday, February 13, 2011

သက္၀င္ခဲ့ေသာ ေဖဖ၀ါရီရဲ့ အလြမ္း(သို ့မဟုတ္)ရင္ခုန္သံ







မိသဲေရ.....
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ေတာင္ပံုယာပံု
အန္ဖက္ေတြကို
ဖြင့္အန္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ......။


သံုးရာသီလြန္ေျမာက္ခဲ့ေပမဲ့
မေန ့တစ္ေန ့ကလိုပဲ
ေပးခဲ့တဲ့ စကားေလးႏွစ္ခြန္းက
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာခ်ည္ေႏွာင္ထားတယ္
အဲ့ဒီၾကိဳးေၾကာင့္ အနာဂတ္ မီးအိမ္ေလး
လင္းလက္ေနခဲ့တာပဲ မိသဲ.....။


ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ ့
ငါ့စိတ္ေတြ ေဆာက္တည္မရျဖစ္ျပီး
ရင္ခုန္သံခ်င္းဆက္သြယ္ လိုက္ျပန္ျပီ
ဒီလိုပဲငါ့ႏွလံုးသားကေခတ္ဆန္ေနတယ္.......။


ငါ့ဘ၀ရဲ့ အသက္တစ္၀က္ကို
ေမြးဖြားေပးလိုက္တာ ၾကည့္စမ္း
အေနာက္ေတာင္မုတ္သုန္ေလကိုေတာင္မွ
ငါမမႈေတာ့ဘူး...အဲ့လိုေလးပဲ
ရိုးေျမက် ေလ်ွာက္လွမ္းေနလိုက္တယ္.....။


ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ
ဟာလာဟင္းလင္း လြမ္းတာကလြဲလို ့
စိတ္ေတြကိုခ်ံဳ ့ျပီး ေလာကဓံနဲ ့
ရင္ဆိုင္ေနရတာခ်ည္းပဲ.....။


ရင္ဆိုင္ေနတဲ့ လမ္းခရီးထဲမွာ
မင္းေပးတဲ့ အျပဳံးပန္းေတြက
မဟူရာညမွာေတာင္
ေျမာက္အရပ္မွာ တစ္ကိုယ္တည္းပြင့္တယ္.....။


တစ္ခါတေလ
ေလလွိဳင္းျပတ္တဲ့ေန ့ေတြမွာ
ဘ၀က အက်ည္းတန္တယ္
တရားမ၀င္တဲ့ အိမ္မက္ေတြတိုင္းမွာ
ဘ၀က အထီးက်န္တယ္.....။


ျပႆဒါးနဲ ့ ရက္ရာဇာ မကင္းေပမဲ့
ျပကၡာဒိန္ေတြကိုလက္ခ်ိဳေရတြက္ေနတာ
ဥၾသေတြတစ္ေက်ာ့ေတးသီတယ္.....။


ဟာတာတာနဲ ့ရင္ဘတ္ထဲက
ကြက္လပ္ေတြကို ေရေလာင္းေပါင္းသင္
အသက္ျပန္သြင္းၾကမယ္ မိသဲ......။


ပြင့္ေနတဲ့တိမ္တိုက္ေတြကို ဆြဲခ်
အျပာေရာင္ထီးတစ္လက္ရဲ့ေအာက္မွာ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ျပီး
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေၾကာင္း
စကားႏိုင္လုၾကမယ္
ရွံဳးတဲ့သူ အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးေၾကးေပါ့.....။


မရုိးႏိုင္တဲ့ေန ့ရက္ေတြအတြက္
ဂႏ ၱ၀င္ေျမာက္ေန ့ရက္ေတြကို
ဂႏ ၱ၀င္ေျမာက္ေတးသြားေတြ သီၾကဴးျပီး
ဂႏ ၱ၀င္ေျမာက္
အလြမ္းေတြကို

သျဂၤဳိလ္လိုက္ၾကမယ္ မိသဲ.....။







တိမ္ျပာ
အမွတ္တရ ေဖေဖၚ၀ါရီ
14.feb.2011

Thursday, February 10, 2011

ေ ရ ာ င ္ စ ံ ု ဆ ြ ဲ ခ ် က ္





ေ ရ ာ င ္
စ ံ ု ဆ ြ ဲ ခ ် က ္

ေတာင္ပင္လယ္ကေန တက္လာတဲ့ ေၾကးနီေရာင္ တိမ္တိုက္နဲ ့
ေျမာက္ပင္လယ္ကေန တက္လာတဲ့ ညိဳျပာေရာင္ တိမ္တိုက္
မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုမွာ အေရာင္ျခယ္တယ္
၀ါစိမ္း နီ ျပာ ေရာင္စံုဆြဲခ်က္ေတြနဲ ့ေပါ့............။

အ၀ါေရာင္

အ၀ါေရာင္ ကန္ ့လန္ ့ကာကို စဖြင့္လိုက္တယ္
အုတ္ဂူရဲ ့ေရွ ့မွာဆိုင္းဘုတ္ေတြခ်ိတ္ဆြဲထားတာေတြ ့လိုက္ေတာ့
ကြ်န္ေတာ့္ ပင္လယ္ျပင္မွာ အ၀ါေရာင္ ၾကက္ေျခခတ္ တစ္ခု
ထင္က်န္ေနခဲ့တယ္ ။
ဒီလိုနဲ ့့့့အ၀ါေရာင္ ကေန အစိမ္းေရာင္ အျဖစ္ေျပာင္းသြားၾကတာေပါ့ ။

အစိမ္းေရာင္

ရာသီဥတုတစ္ခုရဲ ့စ ၊ ဆံုးမွာ
မုန္တိုင္းနဲ ့ေလေျပ
၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္ေနသလိုမ်ိဳး
ဘယ္သူသိနိုင္မွာတဲ့လဲ ဒီလိုနဲ ့
တဖက္တခ်က္စီ စိမ္း လြန္းေနခဲ့တယ္................
စိမ္းတယ္ မ်က္လံုးေတြ စိမ္းတယ္ ႏႈတ္ခမ္းေတြ စိမ္းတယ္
သံစဥ္ေတြ စိမ္းတယ္ စိမ္းတာေတြခ်ည္းျပျပေနတယ္
အ၀ါေရာင္ နဲ ့အစိမ္းေရာင္က ငါ့ကိုေလာင္ျမိဳက္တယ္
ဒီလိုနဲ ့ငါ မေသ မရွင္ အနီေရာင္ ျမစ္ထဲ ေမွ်ာေနလိုက္ရတယ္ ။

အနီေရာင္


ရဲရဲနီေနတဲ့လက္တစ္စံုနဲ ့ႏႈတ္ခမ္းက
စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ ့ေရးထိုးလိုက္ေတာ့
လြင္ျပင္တစ္ခုလံုး ဖြစာမြစာက်ဲျပန္ ့လို ့
ေသြးစိမ့္စိမ့္ယိုစီးေနတဲ့ ႏွလံုးသားက
စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ အက်ဥ္းထဲမွာ
ပင့္ကူအိမ္ထဲေျပး၀င္သြားတဲ့ မုဆိုးလို
တစ္စတစ္စနဲ ့.......။


နိဒါန္း

အျပာေရာင္

အဲ့ဒီေန ့က ေကာင္းကင္ၾကီးဘာမွ ၀တ္မထားဘူး
အျပာေရာင္ ေတြေတာက္တဲ့ေန ့.....အဲ့ဒီေန ့..အဲ့ဒီေန ့ေပါ့
ကြ်န္ေတာ့္ကိုဆြဲေခၚသြားတာ ႏွင္းဆီ ရနံ ့ေတြနဲ ့အတူ
အဲ့ဒီ ႏွင္းဆီ ရနံ ့က အျဖဴေရာင္ ႏွလံုးသားကို
အသက္သြင္းခဲ့တယ္...........
ဒီလိုနဲ ့အနာဂတ္က ပိုျပီးအသက္၀င္လာခဲ့တယ္....
၀င္လာတဲ့အသက္နဲ ့ခရီးရွည္ထြက္ခဲ့.....။

ဒီလိုနဲ ့ဇာတ္စင္ေပၚခုန္တက္လိုက္တာေပါ့
တစ္ကယ္ေတာ့ ငါေလ.....ငါေလ...ငါေလ
မင္းအလိုကိုလိုက္........
အပို ့အၾကိဳျဖစ္လိုက္ ၾကာကူလီျဖစ္လိုက္
မင္းသားျဖစ္လိုက္ လူၾကမ္းျဖစ္လိုက္
သရုပ္ေဆာင္ေနရတာ ........။

တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ျဖည္းျဖည္းျခင္း ျဖည္းျဖည္းျခင္း
သံစဥ္တစ္ပုဒ္ရဲ ့ အရသာက
ခါးလိုက္ ခ်ိဳလိုက္နဲ ့ လိုက္လိုက္ေနရတာ
ကိုယ့္ေျခရာကို ျပန္ျပန္ေကာက္ေနရသလို
အနာဂတ္ဆိုတဲ့ အိမ္မက္ထဲမွာ အတိတ္ေတြၾကီးပဲ
ျပန္ျပန္ေရာက္ေနခဲ့တာေပါ့........။

ခါးသည္ျဖစ္ေစ ခ်ိဳသည္ျဖစ္ေစ ႏွလံုးသားက
မပယ္ျဖတ္ဘူး မျငင္းဆန္ဘူး....
အဲ့ဒါ အျဖဴေရာင္ ရဲ ့အရင္းခံဆိုတာပဲ....။

လိုခ်င္တာက သံစဥ္အစစ္
သံစဥ္အစစ္ ကိုရွာေနခဲ့တာ
ေျခာက္ၾကိဳးတတ္ တူရိယာနဲ ့
ဘ၀ သံစဥ္ခ်ိဳတစ္ပုဒ္ကိုရွာခဲ့တာ
တီးခတ္ၾကည့္တယ္ ထြက္မလာဘူး...။

တစ္ၾကိဳး ျဖဳတ္ျပီးတီးတယ္ ထြက္မလာဘူး
ႏွစ္ၾကိဳးျဖဳတ္တယ္...သံုးၾကိဳးျဖဳတ္တယ္
ေလးၾကိဳးျဖဳတ္တယ္...ငါးၾကိဳးျဖဳတ္တယ္
ေျခာက္ၾကိဳးျဖဳတ္တယ္...ထြက္မလာဘူး
ဘာမွထြက္မလာဘူး.........။

ဘယ္ထြက္လာမလဲ အတုအေယာင္ေတြ
အတုေတြနဲ ့အေယာင္ေဆာင္ထားတာ
သံစဥ္အစစ္က တူရိယာမွာမဟုတ္မွန္းသိလိုက္ျပီ......။

ၾကည့္လိုက္...ၾကည့္လိုက္....
ငါ့ႏွလံုးေတြေဆြ ့ေဆြ ့ခုန္ေနတာ
မင္းလက္ကို ထိုးျပီးစမ္းၾကည့္လိုက္
အဲ့ဒါ သံစဥ္ အစစ္ပဲ
ႏွလံုးသားကထြက္က်လာတဲ့ သံစဥ္ အစစ္ပဲ
ငါ့သံစဥ္ပဲ ငါရွာေတြ ့တယ္
ငါ့သံစဥ္ကို မင္းေတြ ့တယ္မွတ္လား ။
မင္းသံစဥ္ေတြငါမေတြ ့ေတာ့ဘူး အေရာင္ေတြ
အေရာင္ေတြနဲ ့ဖုံးသြားျပီ......
ငါ့ကိုလဲမင္းၾကက္ေျခခတ္ေတြနဲ ့ထားသြားျပီ...။

နိဂံုး

အ၀ါ နဲ ့အျပာ ေပါင္းရင္ အစိမ္း ျဖစ္တယ္ ။
အနီ နဲ ့အျပာ ေပါင္းရင္ အမည္း ျဖစ္တယ္ ။
ဒီဒႆနကိုကြ်န္ေတာ္သိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ

တိမ္......................ေလ
ညိဳ..........................နီ
ေတြ.........................ၾကမ္း
ၿပိဳ...................ေတြ
ပ်က္............ႏွင့္
က်........အ
တူ
.....
..
.
ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ျမားတစ္စင္း
ထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားတဲ့ ပန္းသီးတစ္လံုးက x x x x x x



တိမ္ျပာ
၂၈.၀၆.၂၀၁၀

အိမ္ေဖာ္




ေရာင္နီရဲ ့အလွေအာက္က

နဂါးေငြ ့တန္းေတြ

ေနညိဳခ်ိန္ဆို ေငြ ့ရည္ဖြဲ ့တယ္

လေရာင္က ေခ်ာ့သိပ္

တိတ္တဆိတ္ အိပ္ခန္းထဲမွာ

ပ့်ံ

လြင့္

လို ့ ။


တိမ္ျပာ

မနက္ျဖန္ေတြကို တကယ္လို ့သာ





မနက္ျဖန္

မနက္ျဖန္ဆိုတာ
က်ြန္ေတာ့ရဲ ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အျဖစ္
သက္မွတ္ ထားတယ္.......။

စၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ
အမႈန္ေလး ႏွစ္မႈန္ ဆံုမိျခင္း
ေလေျပရဲ ့သယ္ေဆာင္မႈလား
မုန္တိုင္းရဲ ့သယ္ေဆာင္မႈလား
ေရေရရာရာ မသိလိုက္ဘူး........။

......ဆံုမွတ္က.....
ေတာင္ပင္လယ္ကေနတက္လာတဲ့
ေၾကးနီေရာင္တိမ္တိုက္......
စၾကာ၀ဠာ အလယ္မွာ ၀ဲေနတဲ့
ညိဳ ျပာေရာင္ တိမ္တိုက္.....
ဇာတ္ဆရာရဲ ့သယ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ေပါင္းဆံုျပီး
ေပါက္ကြဲမႈတစ္ခုမွထြက္လာတဲ့ အသံက

“၀ုန္း”

“၀ုန္း” “၀ုန္း”

ျပီး

ေဒါင္လိုက္ျပတ္က်လာတဲ့ “အလင္းတန္း” တစ္ခု
အဲ့ဒါကို က်ြန္ေတာ္ သတ္မွတ္လိုက္တယ္

”“အခ်စ္”“

.....သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္.....

ရနံ ့တခ်ိဳ ့နဲ ့အတူ
ညေနခင္းေလးရဲ ့ဆည္းဆာမွာ
ခပ္မွိန္မိွန္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ ့
လြင္ျပင္ထဲမွာ ေရးမွတ္လိုက္တဲ့ အကၡရာက

“““““မနက္ျဖန္””””

အဲဒီ အကၡရာေတြကပဲ
စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တာ
ခ်ိဳျမိန္ခဲ့ ၊ ခါးသက္ခဲ့
ရွင္သန္ခဲ့ ၊ ေသဆံုးခဲ့

ဘယ္ဘက္ရင္အုံကို ငုံ ့ၾကည့္လိုက္တိုင္း
ထြင္းထားတဲ့ အကၡရာေတြကို “ျခ” စားေနခဲ့တယ္
ေတာင္ပို ့သာျဖစ္လာခဲ့
အဲဒီထဲမွာ အကၡရာက
“အထင္သား”

ေန နဲ ့လ ကသာ စိန္ေျပးတမ္း ကစားေနခဲ့
က်ြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ
လက္ေပၚနဖူးတင္လိုက္ နဖူးေပၚလက္တင္လိုက္
လူ ကသာအိပ္ေနတယ္ စိတ္ကသူ ့ဆီမွာ

က်ြန္ေတာ္ မယံုလို ့မနက္ျဖန္ၾကရင္
က်ြန္ေတာ္ ေရးထားတဲ့
မနက္ျဖန္ရွိေသးလားလို ့သြားၾကည့္အံုးမယ္
မနက္ျဖန္ ဆိုတာကေတာ့ရွိေနမွာပဲ
ဒါေပမဲ့ က်ြန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ဆိုတာကို
ေမ်ွာ္တတ္ေနျပီ........။





တကယ္လို ့သာ



လမ္းခြဲရေတာ႕မယ္
ဇာတ္သိမ္းကိုၾကိဳသိေနေပမဲ႔
မနက္ျဖန္ေတြကို
ေမွ်ာ္လင္႔လို႕ရသေလာက္ထက္
ပိုျပီးေမွ်ာ္လင္႕ေနခ်င္ေသးတယ္....။
ရင္ခြင္ထဲက
ျပိဳက်ေနဆဲအေမွာင္ထုေတြ
မနက္ျဖန္ဆိုတာ ငါတို႕နဲ႕မဆိုင္မွေတာ႕
ဒီေန႕ဆိုတာလဲ
ငါမလိုခ်င္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္ .....
ဟိုးအရင္က
မနက္ေစာေစာအခ်ိန္ေတြကိုလြမ္းတယ္...
ေမွာင္ရီပ်ဳိးေတာ႕မဲ႕ ညေနခင္းေတြကိုလြမ္းတယ္..
လေရာင္ေတာက္ေနတဲ႕ ညခင္းေတြကိုလည္းလြမ္းတယ္...
တ ကယ္ လို႕ သာ . . .
အခ်ိန္ေတြကိုေနာက္ျပန္လွည္႕လို႕ရရင္. . .
မနက္ျဖန္ဆိုတာေတြကို
စိတ္တုိင္းက်ဖန္တီးခြင္႔ရခဲ႔ရင္. . . . . . . . ။




တိမ္ျပာ& ႏြယ္ရွင္
၁၇.၁၁.၀၉

***အဆံုးသတ္တဲ့ အေမ့အိမ္***




ခြင့္ျပဳခ်က္မလိုပဲ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္

တံခါးအျမဲဖြင့္ထားတဲ့ အေမ

ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကြ်န္ေတာ္ ကန္ေတာ့ပါရေစ အေမ

အေမ့ရင္ကို စုံကန္ျပီး

ႏွစ္၊လေတြ အလီလီ ခြဲခြာသြားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္

အေမ့ ရင္ေတြနာေနေရာေပါ့

ကြ်န္ေတာ့္သိေနတယ္ အေမ

အႏႈိင္းမဲ့ ေမ့တၱာေတြနဲ ့ ဆီးၾကိဳေနဦးမယ္ဆိုတာပဲ

အေမ့မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္စေတြ

ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ပါလို ့ ၀န္ခံပါရေစ

သားမိုက္ ျပန္လာလို ့

ျပံဳးေပ်ာ္ေနတာလား အေမ

ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ တလိမ့္လိမ့္ ခုန္တက္လာတဲ့

လွိဳင္းလံုးေတြရဲ့စည္းခ်က္ေတြကလဲ

ညီညာေနလိုက္တာ

အဲ့ဒီစည္းခ်က္ေတြနဲ ့အားပါးတရ ေအာ္ေခၚျပီး

အေမ့ကိုေပြ ့ဖက္ထားပါရေစ

ေပြ ့ဖက္ထားပါရေစ အေမ

အေမ့အနားမွာ ျပန္လည္ ျပဳစု၊ယုယပါရေစ အေမ

အေမ့ရင္ခြင္ေလာက္ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေနရာ မရွိဘူး ဆိုတာ

ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္လိုက္ျပီ

ကြ်န္ေတာ္ရင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ ေလာကဓံၾကီးက

မယာေတြနဲ ့အမိုးမပါဘူး အေမ

ဒါေပမဲ့

ေဟာ့ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ

အားလံုးနဲ ့ညီညြတ္ေအာင္ေနခဲ့တယ္

ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြရဲ ့တရားကိုနာၾကားခဲ့ဖူးသလို

ကိုယ္တိုင္လဲလိုက္နာခဲ့ဖူးတယ္

မဂၤလာရွိေန ့ရက္ေတြကို ေပ်ာ္ျမဴးခဲ့ဖူးသလို

အမဂၤလာေန ့ရက္ေတြမွာလဲ

မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ ၾကံဳဆံုခဲ့ဖူးတယ္

ဓနရွင္ေတြနဲ ့ဆက္ဆံခဲ့ဖူးသလို

သူဖုန္းစားနဲ ့လဲ စကားစျမည္ေျပာခဲ့ဘူးတယ္

ဒီလိုနဲ ့

ေလ်ွာက္ရင္းလွမ္းရင္း

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း

အာသီႆေတြေနာက္ လိုက္ရတာ

အေမ့အိမ္မွာ အဆံုးသတ္တယ္

အေမ့ရင္ခြင္မွာပဲ

အဆံုးသက္တယ္

အေမ ။


တိမ္ျပာ

၁၆.၀၁.၂၀၁၁

ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ***2010***






(1)
မင္းရဲ့ရာဇ၀င္ထဲမွာ
ဘ၀ ဘ၀ ေတြရဲ့
သာယာလွပမႈေတြနဲ ့တြန္က်ဴးေနခဲ့သလို...
အက်ည္းတန္၊၀မ္းနည္းျခင္းေတြနဲ ့
ေၾကကြဲေနခဲ့တယ္ ။


(2)
မင္းရဲ့ရာဇ၀င္ထဲမွာ
သန္းၾကြယ္သူေဌးေတြရဲ့
ေလခြ်န္သံေတြ ညံေနခဲ့သလို...
သူဆင္းရဲေတြရဲ့
ညည္းတြားသံေတြ ရွိေနခဲ့တယ္ ။


(3)
မင္းရဲ့ရာဇ၀င္ထဲမွာ
အလင္းလက္လက္ထဲ ခုန္၀င္သြားသလို...
အေမွာင္နက္နက္ထဲ ခုန္ဆင္းမႈေတြ
ရွိေနခဲ့တယ္ ။


(4)
မင္းရဲ့ရာဇ၀င္ထဲမွာ
ျမိဳ့ျပရဲ့ ရာဇ၀င္ က်င့္ထံုးမႈေတြ
ေမွာက္မွာေနခဲ့သလို...
ျမိဳ့ျပရဲ့ရာဇ၀င္ က်င့္ထံုးေတြကို
က်င့္သံုးေနခဲ့တယ္ ။


(5)
မင္းရဲ့ရာဇ၀င္ထဲမွာ
သိမ္ေမြ ့၊ႏုညံ့မႈေတြ ေလးနက္ေနခဲ့သလို...
ၾကမ္းတမ္း၊ရက္စက္မႈေတြေပါ့ပါးေနခဲ့တယ္ ။


(6)
မင္းရဲ့ရာဇ၀င္ထဲမွာ
ေက်နပ္၊ႏွစ္သိမ့္ျခင္းေတြနဲ ့ရွိေနခဲ့သလို...
အာသီႆေတြမကုန္တဲ့
ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္မႈေတြ
ရွိေနခဲ့တယ္ ။


(7)
မင္းရဲ့ရာဇ၀င္ထဲမွာ
တည္ျငိမ္၊ေအးခ်မ္းမႈေတြနဲ ့
ေလာကဓံခရီးဆက္ေနခဲ့သလို...
ကစဉ့္ကလ်ားေတြနဲ ့ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း
ေလ်ွာက္လွမ္းမႈေတြရွိေနခဲ့တယ္ ။


(8)
မင္းရဲ့ရာဇ၀င္ထဲမွာ
ခခယယနဲ ့ခဏခဏ
ပူေဇာ္ပသမႈေတြ ရွိေနခဲ့သလို...
ခဏတျဖဳတ္ေတာင္မွ
အခစားမ၀င္တဲ့ ေလ်ွာက္လွမ္းျခင္းေတြ
ရွိေနခဲ့တယ္ ။


(9)
မင္းရဲ့ရာဇာ၀င္ထဲမွာ
ရွင္သန္ျခင္းေတြရဲ့ ေအာ္ျမည္သံေတြ
ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သလို...
ေသဆံုးမႈေတြရဲ့ ငိုညည္းသံေတြ
ျပည့္က်ပ္ေနခဲ့တယ္ ။


(10)
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ
ရာဇ၀င္ေတြထဲက ရာဇ၀င္ထဲမွာ
ေနသားတက်နဲ ့
မင္းေနရစ္ခဲ့ေပဦးေပါ့ ။


(11)
2---------Good->->->->->2
0---------------B->->->->->->0
1------------------Y->->->->->->->1
0---------------------E->->->->->->->->1
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>
အို.......လူသားအေပါင္း
သတၱ၀ါအေပါင္းတို ့
ျငိမ္းခ်မ္း၊သာယာ၊ေပ်ာ္ရႊင္
၀မ္းေျမာက္ျခင္းတို ့ႏွင့္အတူ
အလို၊ဆႏၵ ျပည့္၀ပါေစသား.......။




တိမ္ျပာ
31-December-2010

သမိုင္းသစ္ရဲ့အင္အား





(၁) ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ

ေဆးေရာင္စံုျခယ္ထားတဲ့
စိတ္ေရာင္စံု ရွိတယ္.....။
ေဆးဆိုးပန္းရိုက္ေတြနဲ ့
အာသီႆေတြမကုန္ႏိုင္တဲ့
ေတာနက္ထဲက မာယာေတြနဲ ့ေပါ့....။


(၂) ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့ ရြက္လႊင့္ခရီးႏွင္သူ
ပန္းတိုင္မဲ့ေပမယ့္
ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိတယ္...။
လေရာင္နဲ ့ယက္လုပ္ထားတဲ့
တံတိုင္းကိုမွ ကာရံမဲ့ျခင္းမ်ိဳးဆိုရင္
ငါတို ့ကာရံေတြနဲ ့ငါတို ့ခရီးဆက္မယ္...။


(၃) လာစမ္းပါ...ေလာကဓံ ၊
ႀကိဳက္ရာလက္နက္စြဲ
ေကာင္းကင္မိုးေအာက္နဲ ့
ေျမျပင္ထက္
စီးခ်င္းထိုးဖို ့အသင့္ပဲ....။
မင္းတို ့ရဲ့စိန္ေခၚပြဲမွာ
ေကာက္သင္းေကာက္ေနတဲ့
ငါတို ့ရဲ့တစျပင္က ငါ့တို ့ရဲ ့မ်ိဳးေစ့ေတြ
မင္းကိုေလွာင္ရယ္ေနဦးမယ္....။


(၄) ေလာကရဲ့ ေသာက အေထြေထြက
ပူပင္ေနရံုနဲ ့ ေပ်ာက္ရိုးမရွိ ၊
ကံၾကမၼာလိႈင္း ရိုင္းရိုင္း ၾကမ္းၾကမ္း
ျဖတ္သန္းဖို ့အားမာန္အသင့္....။
ဧရာ၀တီ စီးဆင္းေနတာ မခမဲ့
ျဖတ္သန္းသြာလာခြင့္ျပဳတယ္
ေရေသာက္ျမစ္ရဲ့အဆံုးက
အင္အားေတြနဲ ့
ေဟာ့ဒီကမာၻရဲ့အေရာင္ေတြကို
ေဆးေၾကာလိုက္.....။



(၅) ဒီလူေတြရဲ့ရာဇ၀င္မွာ
အေရာင္မဲ့ေတးသြားေတြနဲ ့
ေအာင္လံတလူလူ လႊင့္မယ္လူ

ဤဇမၺဴမွာ ၿပိဳင္ဘက္ကင္း
ဒါ....
သမိုင္းသစ္ ေမြးဖြားျခင္းေပါ့...။ ။






တိမ္ျပာ & ေနျခည္ထိုက္ထိုက္

02-Dec-2010

ငါ၏ေလာကဓံထဲက ရွိျခင္း ၊ မရွိျခင္း





သခ်ၤီဳင္းစာအတြက္ သျဂၤီဳလ္ဖို ့

ေလာကဓံနဲ ့ရင္ဆိုင္ရတာက တစ္ေၾကာင္း

ေထာင္ထဲက ထြက္ဖို ့က တစ္ေၾကာင္း

ကဗ်ာေရးဖို ့က တစ္ေၾကာင္း

အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြက

တ စ ္ ေ ၾ က ာ င ္ း

ႏ ွစ ္ ေ ၾ က ာ င ္ း

သ ံ ု း ေ ၾ က ာ င ္ း

..................................................

၀ွက္ ထား တဲ ့

ငါ့ ရင္ ဘတ္ ကို

ဖြင့္

ခ်

လိုက္

တာ

ဘာမွထြက္မလာဘူး

တစ္ေယာက္ေယာက္က

ယူသြားတာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္ ။

အစကတည္းက

မရွိတာလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္ ။




တိမ္ျပာ
၃၀.November.၂၀၁၀

ေဆာင္းရာသီမွာ ပြင့္ ေ၀ ခဲ့တဲ့ ေဆာင္းၾကြင္း




ုုုအ သက္ ၀င္ လာ ခဲ့ တဲ့ ေဆာင္း ရာ သီ က

ကြ်န္ ေတာ့္ ပင္ လယ္ ျပင္ ထဲ မွာ

လွိဳင္း ေတြ ရိုက္ ခက္ ေန ခဲ့ ဖူး တယ္

ရိုက္ ခက္ ေန ခဲ့ တယ္ ။

ရ နံ ့ ခိုး တို ့ ျပိဳ ျပက္ ရိပ္ ရိပ္ နဲ ့

ေဆာင္း ရာ သီ ရဲ ့ ပစ္ ၾကဲ ခ် လိုက္ တဲ့

ေအး စက္ စက္ ျမဴ ႏွင္း ေတြ က

ေႏြ ဦး မ ေရာက္ ခင္ မွာ ပဲ

ႏွင္း ပြင့္ ေတြ ညို စင္း ေန တဲ့ ၾကား က ေန

လိမ့္ ဆင္း လာ တဲ့

ေန ေရာင္ က်ဲ က်ဲ ေအာက္ မွာ

ေျပာက္ ဆံုး သြား ခဲ့ တယ္ ။

ေျပာက္ ဆံုး သြား တာ

ေဆာင္း ရနံ ့ေၾကာင့္ လား လို ့ေမးေတာ့

ခု ခ်ိန္ ထိ ျငင္း ဆို ေန တုန္း...

ေႏြ ဦး ေၾကာင့္ လား လို ့ေမး ေတာ့

ခု ခ်ိန္ ထိ ျငင္း ဆို ေန တုန္း ပဲ...

ကြ်န္ ေတာ္ ရယ္

ေဆာင္း ရယ္

ေႏြ ဦး ရယ္

တစ္ လွည့္ စီ

ျပန္ ေမး ရင္း နဲ ့

......

..........

.....................

ေနာက္ ဆံုး ထိ

မ ဆံုး ေသး တာ က

ေဆာင္း ၾကြင္း ။





တိမ္ျပာ
17-NOV-2010