..........မညိုျပာ..........
ႏွစ္ေယာက္ တအိမ္မက္ မက္ဖို ့
ေတးသြားတစ္ပုဒ္ကို ဖန္တီးခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး
ရင္ထဲက အလိုလို ထြက္က်လာခဲ့တာပါ......။
အဲ့ဒီ ေတးသြားေတြက ခါးသက္ေနခဲ့တယ္
ခါးသည္ျဖစ္ေစ ခ်ိဳသည္ျဖစ္ေစ
က်ြန္ေတာ္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ ့ပဲ
ခ်စ္ေနခဲ့တယ္......။
ဘယ္ဘက္ရင္အံုမွာ ထိုးထားတဲ့
ေဆးမွင္က ဒီေန ့ထိ အနာမက်က္ေသးဘူး
ခ်ဳပ္ရိုးေတြ အထပ္ထပ္နဲ ့
ကို ့ကိုယ္ကို ျပန္ခ်ဳပ္ေနရတယ္.....
မညိုျပာကေတာ့ သိမယ္မထင္ဘူး.......။
“ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားေလးႏွစ္လံုးကို
ႏုႏုလွလွေလးေတြ မဖြင့္ဆိုတတ္ေပမဲ့
အဲ့ဒီ စကားေလး ႏွစ္လံုးကို
က်ြန္ေတာ့္ စ်ာပနာ မီးေလာင္တိုက္သြင္းျပီးရင္ေတာင္
အခိုးအေငြ ့အျဖစ္နဲ ့ မညိုျပာရဲ ့ေဘးနားမွာရွိေနအံုးမွာပါ
အဲ့လိုေလးပဲက်ြန္ေတာ္ ခ်စ္ေနခဲ့တယ္။
ေျပာရင္းဆိုရင္း
မညိုျပာ အျပံဳးေလးကို ျမင္ေယာင္ေနတယ္
အဲ့ဒီအျပံဳးေလးေတြက ျပဳစားခဲ့တာလား
က်ြန္ေတာ့ အျမင္နဲ ့အာရံုမွာစြဲကပ္ ေနတယ္
က်ြန္ေတာ့္ကို က်ြန္ေတာ္ ျပန္ေမးၾကည့္ေတာ့
အလိုက္ကမ္းဆိုးမသိတဲ့ မိုးေတြက ရြာလာတယ္.....။
အဲ့ဒီမိုးေတြက မိုးေျပးေတာ့မဟုတ္ဘူး
ရာသီလိုက္ရြာတဲ့ မိုးလည္းမဟုတ္ဘူး
ရင္ကြဲအက်ၤီ ကေနလ်ွံက်လာတဲ့ မိုးရည္ေတြပါ
ခုလည္းရြာေနတယ္ မညိုျပာ....။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနျဖစ္ေန
က်ြန္ေတာ္ “ခ်စ္တယ္”
မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာ ဆိုတဲ့
ေဆာင္ပုဒ္ ကိုလက္ကိုင္ထား တာမဟုတ္ပါဘူး
တစ္ကယ္ တစ္ကယ္
ရိုး
ရိုး
ေလးပဲ
ခ်စ္ခဲ့တာပါ......မညိုျပာ။
တိမ္ျပာ
၁၂.၁၁.၀၉
No comments:
Post a Comment
လာေရာက္ၾကည့္ရွဳသူအေပါင္း ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ.............