တစ္ျခမ္းပဲ့ "လ" နဲ ့ေဒလီယာ

အိုး...ေဒလီယာ
လက္ခုပ္ဆိုတာ တဖက္တည္း တီးလို ့
မျမည္ဘူး မဟုတ္လား
စည္း ၀ါး မပါတဲ့ ေတးသြားေတြက
အနာဂတ္ေတြကို ေျခာက္လွန္ ့ေနသလို
အိပ္မက္ေတြနဲ ့ပဲျပီးဆံုးေနခဲ့တယ္ေလ ။

အိပ္မက္ဆိုတာ
အိတ္ကပ္ထဲထည့္ထားလို ့ေကာင္းတဲ့အရာမွ မဟုတ္တာ
အနာဂတ္ကို လက္ေတြျပဖို ့
ေဟာ့ဒီေျခေထာက္မွာ တြယ္ကပ္ေနတဲ့
အျမစ္ေတြကို ေျမလွန္ေပးစမ္းပါလား ေဒလီယာ ။

ဟို ့.....ေရွ့မွာ
အျပာေရာင္ေန ့ရက္ေတြ သိပ္လွေနတယ္
အဲ့ဒီလိုပဲ မင္းအျပံဳးပန္းေတြကလဲ
သိပ္လွေနတယ္ ေဒလီယာ
မင္းရဲ့ အျပံဳးပန္းပြင့္ဖို ့ဆိုရင္ ေသာကမပါပဲ
ေဟာ့ဒီ ငါ့ႏွလံုးသားနဲ ့ ေရလုပ္ေလာင္းရဲတယ္
အဲ့ဒီအတြက္ မင္းရဲရဲၾကီးပြင့္လိုက္စမ္းပါ ပြင့္ျပစ္လိုက္စမ္းပါ ။

အသက္၀င္လာတဲ့မီးေတာင္ေဟာင္းရဲ့
ရွဴရွိုက္ေနတဲ့အသံက ေန ၀င္ ၊ လ ထြက္
ျမည္ဟည္းလာခဲ့တာ ဘယ္သူ ့ေၾကာင့္လဲဆိုတာ
မင္းသိေကာင္းပါရဲ့ ။

တစ္ကယ္ေတာ့ တို ့ေတြ ထင္ထားသေလာက္
ဘ၀ဟာ မရွည္လ်ားဘူး ေဒလီယာ
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းဟာ က်ယ္ျပန္ ့မလိုလိုနဲ ့
တစ္ကယ္ေတာ့ မ်က္စိေလးတစ္ဆံုးပါပဲ ။

ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ေတာင္တန္းေတြေပၚက
ျမဴခိုးေတြကို ေနေရာင္က်ဲက်ဲ ျဖန္ ့ၾကဲခ်လိုက္သလို
ခဏေလးပါပဲ ခဏတာေလးပါပဲ
ျဖစ္လြယ္ ပ်က္လြယ္ေနခဲ့တယ္ေလ
ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရတာ
ခြန္အားမဲ့လြန္းပါတယ္ ေဒလီယာ ။

စကၠန္ ့တံေလး ေျပးေနတာ
ငါတို ့ေတြ မလိုက္ႏိုင္ၾကဘူး မဟုတ္လား
ေျခရာေတြကို ေနာက္ျပန္္ျပန္နင္းေနရင္
ဟန္ခ်က္ မညီဘူးေလ ေဒလီယာ ။

ၾကည့္စမ္းပါဦး
ဟို ့......ေတာင္တန္းေပၚက
ထင္းရွဴးပင္ေတြ တစ္ပင္နဲ ့တစ္ပင္
ရွက္ကိုးရွက္ကန္္း ယိမ္းႏြဲ ့လို ့
ေလညင္းေလးေတြနဲ ့ေပ်ာ္ျမဴးေနတာ
အားက်လိုက္တာ ေဒလီယာ ။

လ်ွံက်လာတဲ့ စကားလံုးေတြကို
ပင့္ကူအိမ္ထဲက ခ်ည္ေႏွာင္မႈက
ေလထဲမွာပဲ
လႊင့္စဥ္သြားမလားလို ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အားငယ္ေနမိတာကလြဲလို ့
အင္အားၾကီးမားေနခဲ့တယ္ ေဒလီယာ ။

ေျခာက္ျခားေနတဲ့ အနာဂတ္က
ငါ့ကို ျပန္ျပန္ျပီးေျခာက္လွန္ ့ေနတယ္ ။

အရိပ္ေတြတိုင္းမွာ မင္းလို ့ထင္ေနခဲ့တာ
တစ္ကယ္ေတာ့ မင္းရဲ့ပံုရိပ္ေတြက
ငါ့ကိုလႊမ္းမိုးေနခဲ့လို ့ပဲေလ ။

အျပံဳးတစ္၀က္နဲ ့
မရဲတစ္ရဲ ပြင့္ျပီး အသက္ရွဴက်က္စားရတာ
ေခတ္ေနာက္က်ေနသလို
ငါ့ဘ၀ မက်ယ္၀န္းေသးဘူး ေဒလီယာ ။

ဒါေပမဲ့
တိုင္းတာလို ့မရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြက
က်ယ္ျပန္ ့ေနခဲ့တယ္
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ
မင္းေျဖေပးပါ
ေျဖေပးပါ ေဒလီယာ ။







တိမ္ျပာ
၁၁.၀၄.၁၁